ชาว หมายถึง น. กลุ่มชนที่มีเชื้อชาติเดียวกัน เช่น ชาวไทย ชาวจีน หรืออยู่ในถิ่นฐานเดียวกัน เช่น ชาวเมือง ชาวชนบท หรือมีอาชีพอย่างเดียวกัน เช่น ชาวไร่ชาวนา ชาวประมง หรือ นับถือศาสนาร่วมกัน เช่น ชาวพุทธ ชาวคริสต์.
(โบ) น. เรียกไทยทางปักษ์ใต้.
น. ชื่อชนชาติเดิมพวกหนึ่ง อยู่ทางทะเลด้านตะวันตกของแหลมมลายู, ฉลาง หรือ ชาวเล ก็เรียก.
น. เรียกเจ้าพนักงานที่ทําหน้าที่ไขพระวิสูตรในงานพระราชพิธีต่าง ๆ.
น. ชาวนํ้า.
น. พวกผู้หญิงที่อยู่ในวัง.
น. ชาวชวามลายู เช่น มสุชวาชาวี. (สมุทรโฆษ).
น. ชื่อต้นไม้ใช้ทํายาได้. (พจน. ๒๔๙๓).